تأثیر لیپوپلی ساکارید و پلی–ریبو سیتیدیلیک اسید به عنوان (آگونیست های tlr)، برمیزان تولید نیتریک اکساید و القاء آپوپتوزیس در سلول های t فعال شده توسط سلول های بنیادی مزانشیمال موش

سلول های بنیادی مزانشیمال به عنوان سلول های پیشساز غیر خونساز و چند توانی معرفی می شوند که در طیف وسیعی از بافت های بالغ بدن یافت می گردند. گیرنده های شبه toll، یکی از گیرنده های ایمنی بیان شده در سطح سلول های بنیادی مزانشیمال می باشند که می توانند طیف وسیعی از عملکردهای سلول را تحت الشعاع قرار دهند. در مطالعه حاضر بعد از ایجاد بیهوشی در 18 سر موش سوری از استخوان های ران و درشت نی به روش فلاشینگ سوسپانسیون سلولی تهیه گردید و سلول های مزانشیمال به روش چسبندگی پلاستیک جداسازی گردیدند. در مرحله بارآمدگی70 – 60 %، پاساژ سوم کشت سلولی، سلول ها با آگونیست های poly: ic و lps در دو زمان مجزای 1 ساعت و 12 ساعت مجاور شدند. پس از گذشت 1 و 12 ساعت مایع روئی برداشت گردید و سطح نیتریک اکساید به شیوه griess سنجیده شد. متعاقباً درصد آپوپتوزیس سلول های t در سیستم هم کشت سلول های طحال–مزانشیمال به روش فلوسایتومتریکachridin/pi اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که تیمار سلول های مزانشیمال با poly: icدر غلظت های 1 و 5 میکروگرم بر میلی-لیتر و lpsدر غلظت های 10 و 20 نانوگرم بر میلی لیتر در دو زمان مجزای 1 و 12 ساعت موجب افزایش معنی دار در درصد سلول های t آپوپتوزیس شده در مقایسه با گروه بدون تیمار کنترل می گردد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که poly: ic بیشترین میزان آپوپتوزیس را در غلظت پایین (1 میکروگرم بر میلی لیتر) و پس از گذشت 12 ساعت اعمال می نماید. در حالی که بیشترین میزان آپوپتوز سلول های t در تیمار با lps در غلظت بالا (20 نانوگرم بر میلی لیتر) و 1 ساعت انکوباسیون به دست می آید (p<0.05). همچنین افزایش میزان آپوپتوزیس سلول های t در ارتباط با تولید نیتریک اکساید می باشد. نتایج حاصل از مطالعه حاضر را می توان جهت موفقیت بیشتر در برنامه های استم سل درمانی مربوط به بیماری های خودایمن به کار گرفت.